maandag 2 april 2012

Fragment Seizoensgebonden Herfstval hst 14 II


De avond sleept zich voort.
Het geschiedenisprogramma HedendaagsVerleden staat op het punt te beginnen.
Murk neemt plaats voor de televisie.
Het onderwerp van de uitzending is de stad Polderploeg die dit jaar zijn dertig jarige bestaan viert.
De nieuwe gemeente werd indertijd de stad van de toekomst genoemd.
De regering had in die jaren plannen om Louloenen af te breken en een nieuwe hoofdstad in het midden van het pril gewonnen land te creëren.
De bewoners zouden zich daar in plaats van met auto's en fietsen op rolschaatsen moeten gaan voortbewegen.
Voorspellen is moeilijk, vooral als het om de toekomst gaat.
Een inmiddels bejaarde man die in een ver verleden futuroloog is geweest wordt gevraagd of het de bedoeling was om van Polderploeg een mooie stad te maken.
Voordat de man de kans krijgt de oorspronkelijke intentie uit zijn geheugen op te diepen geeft Murk het antwoord.
'Duh, nee ze waren van plan er een verschrikkelijke rotstad van te maken, maar dat is helaas niet helemaal gelukt.'
De voormalige stadsplanner drukt zich toch net iets anders uit.
'Het moest een stad worden om in te wonen, niet om naar te kijken.'
Een oud-bewoner vertelt hoe zijn huwelijk in Polderploeg kapot is gegaan en dat zijn kinderen zich daar in hun pubertijd hebben dood verveeld.
Het herinnert Murk aan de tijd dat zijn ouders van plan waren om met het hele gezin naar een dorp in de buurt van Louloenen te verhuizen.
Wat hen een gezonde leefomgeving voor het nageslacht leek was voor hem de moderne versie van Dante’s Hel.
Ondanks het feit dat Meerland slechts op minder dan tien kilometer ten oosten van de hoofdstad lag vond adolescent Murk genoeg aanleiding om te dreigen alle goede bedoelingen van ma en pa Hemelsoet te torpederen.
'Ik ga niet mee!'

De volwassen Murk denkt genuanceerder en is van mening dat hij zijn standpunt nu toch wel anders zou kunnen fulmineren.
Ach ja, hij wist toen niet beter.
Wist nog niet hoe hij zijn denkbeeld moest formuleren en had immers ook nog geen kennis genomen van de wijze waarop Gerard Reve zijn jeugd in de tuinstad waar deze zijn jongelingsjaren moest doorbrengen ooit heeft verwoord.
'Hij die hier opgroeit, laat alle hoop varen.'
Ach, het is niet anders.




Meer fragmenten uit Seizoensgebonden vindt u hier

Geen opmerkingen:

Een reactie posten