Er is de laatste tijd nauwelijks sprake meer van een een gesprek tussen moeder en zoon, vroeger waren zij het over bijna alle onderwerpen grondig oneens en nu is alles dat zij tegen elkaar zeggen voor de ander zo goed als onbegrijpelijk.
Zij spreken dezelfde taal maar kennen de woorden een andere betekenis toe.
Murk luistert maar naar hetgeen moeder hem probeert te vertellen, probeert het te begrijpen, knikt en humt af en toe bemoedigend, spreekt zelf zo weinig mogelijk en lacht haar maar toe.
Ondertussen verwijlen zijn gedachten naar een artikel dat hij onlangs heeft gelezen over een Amerikaanse taalkundige die bij wijze van experiment tijdens de eerste drie jaar van het leven van zijn zoon de fictieve taal Klingon tegen hem sprak.
Dr. D'Armond Speers was bewonderaar van de Science Fiction-serie Startrek, hij verklaarde dat hij geen trekkie was en niet met rare maskers op door het huis liep om op een Klingon te lijken, maar dat het een zuiver taalkundig experiment was.
De Klingon-taal werd ontwikkeld op verzoek van acteur Leonard Nimoy, Mr Spock in de serie, en de schrijver Harve Bennett omdat zij vonden dat het buitenaardse volk een echte taal moest spreken.
Speers heeft dagenlang allerlei zinnen in het Klingon vertaald en leefde in de hoop dat het eerste woord van zijn pasgeboren zoon niet 'dad' maar 'vav' zou zijn.
De vrouw van Speers had geen zin in het experiment en sprak gewoon Engels tegen de kleine Alec, maar hij hield stug vol met zinnen als 'Vind de USS Enterprise', toen Alec terug begon te praten, was zijn uitspraak uitstekend.
Met sommige woorden had Speers problemen, voor 'tafel' moest hij 'ding dat plat is' gebruiken en Klingons bleken ook geen woorden voor 'luier' en 'flesje' te hebben.
Uiteindelijk stopte Speers met zijn experiment, toen duidelijk werd dat zijn zoon het niet leuk vond en weigerde te luisteren als hij Klingon tegen hem sprak.
Dr Speers vertelde in het artikel dat hij dat wel jammer vindt dat Alec die inmiddels 13 jaar is geen woord Klingon meer spreekt.
'Ik word nog altijd wel een beetje melancholisch als ik eraan terugdenk hoe ik het Klingon-slaapliedje May The Empire Endure voor Alec zong.'
Er loopt een verpleger langs die moeder een prettige dag wenst, ma Hemelsoet reageert heel direct met een duidelijk gearticuleerd 'Goedenmorgen'.
De verpleger complimenteert ma Hemelsoet enthousiast met het feit dat ze vandaag zo helder is en krijgt zowaar meteen antwoord.
'Ja, misschien krijg ik vandaag mijn verstand wel terug!!!'
Dit is waarschijnlijk ook meteen de grootste uiting qua intelligentie die moeder voor vandaag in zich had, het lijkt haar moeite te hebben gekost, want hierna zakt ze meteen iets dieper in haar kussens en klets weer even ongenuanceerd door.
Murk neemt afscheid en verlaat het Eduard Douwes Dekker-huis en gebruikt de wandeling naar het kantoor van het detacheringsbedrijf om verder over moeders en taal na te denken.
Hij vraagt zich af of de Klingontaal misschien aan het eind van het leven van de zoon van de wetenschapper weer terug zal keren, het schijnt wel vaker te gebeuren dat mensen die beginnen te dementeren weer gaan conserveren in een taal die zij vroeger hebben geleerd.
Voor sommige dingen zijn geen woorden, Murk weet nauwelijks meer wat hij tegen moeder moet zeggen of over haar moet schrijven, als hij zijn gevoelens in woorden probeert om te zetten klinkt het alleen nog maar botter, een beetje zoals de Klingontaal zich tot de talen van aardbewoners verhoudt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten